David Olney – 1917

The strange young man who comes to me
A soldier on a three day spree
He needs one night’s cheap ecstasy
And a woman’s arms to hide him
He greets me with a courtly bow
And hides his pain by acting proud
He drinks too much and he laughs too loud
How can I deny him.

Let us dance beneath the moon
I’ll sing to you ‘Claire de Lune’
The morning always comes too soon
But tonight the war is over
He speaks to me in schoolboy French
Of a soldiers life inside a trench
Of the look of death and the ghastly stench
I do my best to please him

He puts two roses in a vase
Two roses sadly out of place
Like the gallant smile on his haggard face
Playfully I tease him
Hold me neath the Paris skies
Let’s not talk of how or why
Tomorrow’s soon enough to die
But tonight the war is over
We make love too hard too fast
He falls asleep his face a mask
He wakes with the shakes and he drinks from his flask
I put my arms around him

They die in the trenches and they die in the air
In Belguim and France the dead are everywhere
They die so so fast there’s no time to prepare
A decent grave to surround them
Old world glory old world fame
The old worlds gone gone up in flames
Nothing will ever be the same
And nothing lasts forever
Oh I’d pray for him but I’ve forgotten how
And there’s nothing nothing that can save him now
There’s always another with the same funny bow
And who am I to deny them

Uitvoering hierboven van Merrow ,

*Vertaling van 1917 door Freek de Jonge:

Een vreemdeling komt naderbij

Een frontsoldaat, drie dagen vrij

Hij moet, plat gezegd, zijn kwakkie kwijt

Zoekt een vrouw om bij te schuilen

Hij groet me met een hoofse knik

De pijn achter een trotse blik

Hij drinkt te veel en lacht te dik

Hij maakt mij aan het huilen

Danst met mij onder de maan

Ami Pierrot laat je maar gaan

Aanstonds breekt de morgen aan

Vannacht even geen oorlog

Hij vertelt mij in gebroken Frans

Over zijn overlevingskans

De loopgraven, de dood, de stank

Ik probeer hem te plezieren

Hij schikt twee rozen in een vaas

Bloemenjongen, vechtersbaas

Zijn glimlachende blik verdwaasd

Ik laat mij door hem versieren

Parijse nachten vliegen om

Wij vragen niet hoezo, waarom

De dood loopt wel een blokje om

Vannacht even geen oorlog

We doen het liefdeloos en snel

Hij valt in slaap, de blik gekweld

In zijn droom is hij een held

Ik sluit hem in mijn armen

In de loopgraaf en uit de lucht

Ze vallen in een vloek en zucht

De oorlog is voor niets beducht

De dood kent geen erbarmen

Soldaten niet bij naam genoemd

vergane glorie, loze roem

De oude wereld is verdoemd

Niets bestaat voor eeuwig

Ik bid voor hem, weet niet goed hoe

Hij loopt zijn einde tegemoet

Straks komt een ander naar mij toe

Ik kan niet meer dan troosten

2017