David Olney – 1917
The strange young man who comes to me
A soldier on a three day spree
He needs one night’s cheap ecstasy
And a woman’s arms to hide him
He greets me with a courtly bow
And hides his pain by acting proud
He drinks too much and he laughs too loud
How can I deny him.
Let us dance beneath the moon
I’ll sing to you ‘Claire de Lune’
The morning always comes too soon
But tonight the war is over
He speaks to me in schoolboy French
Of a soldiers life inside a trench
Of the look of death and the ghastly stench
I do my best to please him
He puts two roses in a vase
Two roses sadly out of place
Like the gallant smile on his haggard face
Playfully I tease him
Hold me neath the Paris skies
Let’s not talk of how or why
Tomorrow’s soon enough to die
But tonight the war is over
We make love too hard too fast
He falls asleep his face a mask
He wakes with the shakes and he drinks from his flask
I put my arms around him
They die in the trenches and they die in the air
In Belguim and France the dead are everywhere
They die so so fast there’s no time to prepare
A decent grave to surround them
Old world glory old world fame
The old worlds gone gone up in flames
Nothing will ever be the same
And nothing lasts forever
Oh I’d pray for him but I’ve forgotten how
And there’s nothing nothing that can save him now
There’s always another with the same funny bow
And who am I to deny them
Uitvoering hierboven van Merrow ,
*Vertaling van 1917 door Freek de Jonge:
Een vreemdeling komt naderbij
Een frontsoldaat, drie dagen vrij
Hij moet, plat gezegd, zijn kwakkie kwijt
Zoekt een vrouw om bij te schuilen
Hij groet me met een hoofse knik
De pijn achter een trotse blik
Hij drinkt te veel en lacht te dik
Hij maakt mij aan het huilen
Danst met mij onder de maan
Ami Pierrot laat je maar gaan
Aanstonds breekt de morgen aan
Vannacht even geen oorlog
Hij vertelt mij in gebroken Frans
Over zijn overlevingskans
De loopgraven, de dood, de stank
Ik probeer hem te plezieren
Hij schikt twee rozen in een vaas
Bloemenjongen, vechtersbaas
Zijn glimlachende blik verdwaasd
Ik laat mij door hem versieren
Parijse nachten vliegen om
Wij vragen niet hoezo, waarom
De dood loopt wel een blokje om
Vannacht even geen oorlog
We doen het liefdeloos en snel
Hij valt in slaap, de blik gekweld
In zijn droom is hij een held
Ik sluit hem in mijn armen
In de loopgraaf en uit de lucht
Ze vallen in een vloek en zucht
De oorlog is voor niets beducht
De dood kent geen erbarmen
Soldaten niet bij naam genoemd
vergane glorie, loze roem
De oude wereld is verdoemd
Niets bestaat voor eeuwig
Ik bid voor hem, weet niet goed hoe
Hij loopt zijn einde tegemoet
Straks komt een ander naar mij toe
Ik kan niet meer dan troosten
2017