Life isn’t about waiting for the storm to pass…It’s about learning to dance in the rain.
Vivian Greene
Categorie archieven: Woorden verzameld..
An irish blessing
May your troubles be less
and your blessings be more
and nothing but happiness
come through the door.
Author: Unknown
Stop all the clocks…
Stop all the clocks, cut off the telephone,
Prevent the dog from barking with a juicy bone,
Silence the pianos and with muffled drum
Bring out the coffin, let the mourners come.
Let aeroplanes circle moaning overhead
Scribbling on the sky the message He Is Dead,
Put crepe bows round the white necks of the public doves,
Let the traffic policemen wear black cotton gloves.
He was my North, my South, my East and West,
My working week and my Sunday rest,
My noon, my midnight, my talk, my song;
I thought that love would last for ever: I was wrong.
The stars are not wanted now: put out every one;
Pack up the moon and dismantle the sun;
Pour away the ocean and sweep up the wood.
For nothing now can ever come to any good.
W. H. Auden
Mammapoli Terneuzen 3 juli 2014
Soms heb je een ontmoeting met mensen die je altijd zal bijblijven: dat voel je direct. Dit is er zo een. Haar partner duwde de rolstoel de wachtruimte in. Twee jonge mensen nog. Zij glimlachte en keek ons eerst allemaal eens aan. Het was druk in de wachtkamer. We raken aan de praat.
Ze heeft net haar vijfde kuur gehad en haar operatie is na de zesde. Twee tumoren in een borst, allebei haar borsten gaat ze verliezen. Daarna nog bestralen en hormoonkuur. Ze vertelt dit heel rustig. Het valt ons op hoe vrolijk en optimistisch ze is. “Dokter van Dessel? Moet je daar ook zijn? Een tof wijf! Heerlijk no nonsense daar hou ik van!” Ze vraagt heel behoedzaam waarom wij hier zijn. Korte uitleg. “Och”, zegt ze. “Het hoeft niet altijd slecht te zijn hoor! Soms heb je gewoon geluk”. En dan steekt ze van wal. “Mocht het toch zo zijn: Omring je met positieve mensen, mijdt negativiteit. Luister goed naar de doktoren en geef duidelijk aan wat je voelt. Je hoeft je niet beroerd te voelen, overal zijn medicijnen voor. Als je de symptomen maar vroeg herkent”. Haar partner valt haar bij: “De medicijnen voor de misselijkheid nemen we altijd al op zondagochtend hè!?”. (maandag kuur) “Ik kan best alweer genieten van mijn eten hoor! Klinkt raar, maar het went ook!”, zegt ze lachend. Je moet ook zoveel mogelijk leuke dingen blijven doen. Partner: “Zaterdag rol ik haar gewoon het café in hoor! Voetbal kijken!”. Ze lacht. “Ik geniet van de zon die schijnt”, zegt ze.
Een ander vrouwtje vertrekt naar binnen. “Dat vind ik nu toch zo zonde voor haar”, zegt ze “Ze is helemaal alleen. Dit moet je niet alleen doen”.
Bijna gelijkertijd vertrekken we naar binnen. Als wij later bij de radiologie zitten te wachten, komen zij net terug van de arts. Ze ziet ons zitten. Ze stoot haar partner aan en hij draait haar rolstoel onze kant op. “En?” Vraagt ze. We weten dan nog niks. We wensen elkaar sterkte en het allerbeste.
Uiteindelijk zijn wij (gelukkig) niet meer bij dokter van Dessel moeten komen. Maar wat betreft dat “tof wijf“, wat ons betreft: dat ben jij! Respect voor je positieve instelling, je medeleven, je kracht! We weten helaas je naam niet. Toch wensen we je het aller-allerbeste!