Hier en daar misschien nog eens wat veranderen of foto’s wisselen, maar het grote werk is….klaar!!!!!
De Taalgids Oost Zeeuws Vlaams dialect van Edy Compiet (mijn oom) staat online!
Op deze manier kan iedereen de gids zien en gebruiken.
Ons mooie dialect en de verhalen en anekdoten uit onze streek blijven zo voortbestaan.
Klik op de afbeelding om naar de site te gaan.
Dat ik mijn fototoestel moest meenemen vandaag was me direct duidelijk toen ik vanmorgen naar buiten keek!
Wat een prachtig gezicht….ochtendnevel.
Zo is een autoritje naar je werk een lust!;-)
Beoostenblijsestraat
Beoostenblijsestraat
Beoostenblijsestraat
Ok, wij hebben in Oost Zeeuws Vlaanderen geen grote stranden om met koelbox en parasol naar toe te trekken.
Maar dat wil niet zeggen dat onze kustlijn niet mooi is.
Wij hebben dijken..veel groen…vogels…Seaftinghe…polders…enz.
Ik geef toe dat het af en toe een wat bizar beeld kan geven, de natuur zo dicht tegen de vaargeul en industrie.
Seaftinghe en Doel
Seaftinghe en Antwerpen
Maar als je je camera daar vanaf draait, zie je mooie dingen…
Kleine Zilverreiger en Lepelaar
Het is heerlijk om s’avonds naar de zeedijk te rijden en daar gewoon even te staan met de zeewind in je gezicht.
Als je het geduld hebt om rustig te blijven staan komen de vogels vanzelf naar je toe.
Gemaal Campen
Biddende torenvalk
“Mag ik meerijden?”
Wil je meer beelden zien van de (Oost)Zeeuws Vlaamse dijken klik dan hier.
September is begonnen vandaag, maar het is nog steeds prachtig zomerweer.
Vandaar dat we vandaag weer “een rondje hebben gedaan”.
Deze keer bleven we vlakbij huis: Een rondje rond de Vogel (het water) en de Putting.
Vogeldijk
Eerst langs de Vogeldijk en hierna richting Plattendijk, Hulsterweg, Cathelijneweg, st Josephstraat, Karnemelkstraat en zo weer uitkomen bij de oude basisschool van Hengstdijk.
Zomaar een klein rondje met mooie plekjes. Wil je alle foto’s zien klik hier..
Zicht op de Vogel (Vogeldijk)
De Grote Putting is een van de weinige echte oudlandgebieden die Zeeland nog kent. Het gebied is gelegen in de Grote Hengstdijkpolder die reeds vóór 1161 was ingepolderd. Daarmee is dit een van de oudste gebieden uit de streek. De Putting is een laaggelegen weidegebied en bestaat uit zeer veel kleine perceeltjes begrensd door kronkelig lopende slootjes en greppeltjes. In vroeger tijden is hier veen uit de ondergrond gestoken wat ten dele het ‘hollebollige’ karakter van het grasland verklaart. In de zomermaanden is de Putting vooral een gebied voor weidevogels, zoals kievit, grutto en kluut. In de wintermaanden zijn het vooral grote groepen kolganzen, grauwe ganzen en canadese ganzen die het gebied bezoeken.Bron: vvv Zeeland
Bankje bij de Putting
Op een avond in augustus een rondje rond “het Eiland” (gemeente Hulst) rijden is een echte aanrader.
We hebben ontdekt dat er ook een wandelpad is, dat zullen we binnenkort eens doen.
De foto’s van ons rondje vind je hier..
*Ten westen van de vestingstad Hulst vindt u het Groot Eiland. Hier kon de natuur eeuwenlang zijn gang gaan. Op initiatief van de kloosterlingen verdwenen de gronden in de 13e eeuw onder water. Het polderland veranderde in schorren en kreken. Af en toe hielp de mens een handje, door bijvoorbeeld het gebruik van kreken en geulen voor de mosselkweek en het vervoer van goederen tussen de Westerschelde en de stad Hulst. Het schorregebied gelegen rond het huidige eiland werd in de jaren tussen 1645 en 1845 in delen opnieuw ingepolderd. Hierdoor verdween de open verbinding met de Westerschelde. Een deel van het Groot Eiland wordt sinds die tijd weer bewoond en beboerd. Nu is het Groot Eiland, vanuit landschappelijk, natuurwetenschappelijk en cultuurhistorisch oogpunt beschouwd, één van de band en de strijd tussen de natuur en de mens. Bron: www.hulstvestingstad.nl
Ook in de winter is het mooi een rondje rond het groot eiland te fietsen….
Het smeden is een van de oudste metaalbewerkingsmethoden. Daarbij wordt een stuk metaal in een vuur verhit en vervolgens in de juiste vorm gebracht met een smidshamer met behulp van een aambeeld.
De ontwikkeling van smeedtechnieken is van cruciaal belang geweest in de wereldhistorie. Door de uitvinding van de blaasbalg konden voldoende hoge temperaturen bereikt worden om ijzer vrij te maken uit ijzererts, waarmee de ijzertijd zijn intrede deed. Dankzij de ontwikkeling van ploegen kon de akkerbouw tot ontwikkeling komen. Door betere zwaarden en pantsers konden wereldrijken gevormd worden.
Het smidsberoep is een zeer oud beroep en heeft in het verleden vele werkstukken voortgebracht. Tot halverwege de twintigste eeuw had vrijwel iedere plaats zijn eigen smederij. Sindsdien is het beroep veel zeldzamer geworden. Machinaal smeden op industriële schaal wordt nog wel veel toegepast.
Bron:Wikipedia
Wil je mijn foto’s van een smid bekijken? kijk hier..
Met dank aan Willy de Brouwer.
Van oktober 1914 tot oktober 1918 bevond het slagveld zich op luttele kilometers van het centrum van Ieper. De loopgraven lagen van noord naar zuid in een boog rond Ieper. In die fameuze Ieperboog of Ypres Salient werden maar liefst vijf bloedige veldslagen uitgevochten.
Ieper was een van de grote martelaarssteden van de Eerste Wereldoorlog. Enkele maanden na de Duitse inval in België op 4 augustus 1914 liep het front vast bij de kleine, middeleeuwse stad Ieper. De eerste slag bij Ieper was een feit.
Op 22 april 1915 begon de Tweede Slag bij Ieper met de eerste grote gasaanval ooit. Het chloorgas versmoorde duizenden geallieerde militairen, vooral Franse troepen met heel wat Noord-Afrikanen. Het was de eerste keer in de geschiedenis dat een massavernietigingswapen werd ingezet. Ook later in de oorlog bleek de Ypres Salient een experimenteel slagveld te zijn: hier werd in juli 1915 voor de eerste keer een vlammenwerper ingezet. In juli 1917 is het de beurt aan het verschrikkelijke mosterdgas, ook wel ‘Ieperiet’ genoemd.
Van 31 juli tot 10 november 1917 woedde de Derde Slag bij Ieper, naar zijn eindfase wel eens als ‘Slag bij Passendale’ aangeduid. Het was een slachting zonder weerga. Over de zin van dit offensief wordt nog altijd gediscussieerd.
In de loopgraven en in het niemandsland rond de stad sneuvelden ongeveer een half miljoen mensen tussen 1914 en 1918. Onder hen niet alleen Duitsers, Fransen, Britten en Belgen maar ook Marokkanen, Algerijnen, Tunesiërs, Senegalezen, Canadezen, Australiërs, Nieuw-Zeelanders, Zuid-Afrikanen, Chinezen, Indiërs, Jamaicanen en nog vele andere nationaliteiten.
Tijdens de vier jaar durende oorlog werd de stad in het hart van de Ieperboog letterlijk met de grond gelijkgemaakt. De laatst overgebleven inwoners werden begin mei 1915 verplicht geëvacueerd. Vanaf dan woonde er niemand in de spookstad Ieper.
Begin 1919 keerden de eerste bewoners naar hun vernietigde stad terug en begon schoorvoetend de wederopbouw. De eerste jaren woonden de teruggekeerde en de nieuwe Ieperlingen in houten noodwoningen.
Vanaf 1921 kwam de wederopbouw pas echt op gang.
Nog in de jaren 1920 werden ook de meer dan honderdvijftig militaire begraafplaatsen in en om de stad aangelegd en werden monumenten gebouwd waarvan de Menenpoort de belangrijkste was.
Die monumenten en begraafplaatsen, maar ook de al dan niet getrouw heropgebouwde huizen herinneren ons tot op vandaag aan de zinloosheid van de oorlog en aan de meest tragische periode uit de geschiedenis van Ieper.
Bron:Ieper toerisme
Meer foto’s? kijk hier:
Excursie 1
Excursie 2
Excursie 3
Met dank aan Ieper excursies.
Vladslo
